Kosten... & koers @ Hallaar!

Een warme dag als we vergelijken met de vorige maanden maar toch nog bitter koud voor de gemiddelde temperatuur van het jaar. Ik vond het echter ideaal weer om de koers bij de nieuwelingen jongens aan 't vatten. Het wieler circus trok vandaag richting Heist op-den Berg, Hallaar voor een koers van 47 km.

Als een bende opgedreven stieren vertrok de massa nieuwelingen voor hun race. Geen rekening houdend met de lengte, de zwaarte, de wind, vertrokken ze in hun typische "kop in kas en rijden" stijl.

Ze zijn allemaal gek ALLEMAAL! Er zijn kosten aan die jongens!

"Kop in kas en rijden" is precies niet zo'n goede stijl want we waren nog geen 100 meter ver of er ging er eentje het asfalt inspecteren. Ik kan hierbij wel vertellen dat die jongen dat écht niet van zo dicht bij hoefde te doen, want zelfs uit een helikopter kon men zien dat het asfalt in bar slechte conditie was!

Er zijn kosten aan het wegdek hoor! De weg bestond uit putten; de ene naast de andere.

Wil het lot dat die jongen ook nog eens net voor mijn wielen viel. (typisch)
Gelukkig waren mijn reflexen zo vroeg in de koers nog redelijk in orde en kon ik met een sprongetje nog over de fiets wippen. Er zullen dus ook wel kosten aan de fiets van die jongen zijn.

Oef, dat was het eerste dat ik overleefd had, nu kwamen er alleen nog maar 47 km berg op en berg af op de kasseien. Peanuts toch? Vingers in de neus...

Kuch kuch, niet dus. De eerste keer over de kasseien ging nog goed, al had ik wel al de indruk dat mijn ketting niet pakte op de kronen. "Dat worden weeral kosten" dacht ik. Ik maakte geen snelheid en mijn versnelling draaide precies zot. Allemaal geen erg, maakte ik mezelf wijs, kom trap maar verder anders zijn ze allemaal weg! en dus ging de koers verder...

Ronde twee was een exacte kopie van de eerste vermoed ik want op kop van het peloton reden ze duchtig verder. Snelheid maken op een hellend stuk, nog meer snelheid maken op de kassei strook daar ging het licht uit en sloeg het lot toe...kosten dus

Er was wel een geruststelling met de conditie is niets mis, met de benen ook niet... Het materiaal is er erger aan toe. Kasseien, ik heb het altijd geweten! Ze zijn niet goed voor de fiets!

Naar boven rijdend ging het steeds meer berg af (met de snelheid). Ik bereikte bijna de top en dan is schakelen een logische optie. Even vergeten dat de derailleur dan wel in het wiel kan schieten. Oeps... dat worden zware kosten!

Oeps... bijna op de grond, maar net nog niet.

Op het verste punt van de finish, het verste punt van waar papa stond, net daar heb ik die pech.

Gelukkig zijn er nog de vaste supporters die met de fiets komen supporteren! Ik kon achterop de fiets de kasseien naar beneden. Bizar hoe we dat hebben overleefd! André die fietste, mij achterop nam en ondertussen mijn fiets droeg! Het moet een ongelooflijk zicht geweest zijn!

Soit, die pech hebben we dan ook weeral gehad, ik hoop dat het binnen aanzienbare tijd gerepareerd kan worden. Maar Giacomelli heeft niet erg veel verdelers die wisselstukken hebben. Het is ondertussen al aards moeilijk gebleken dat ene stukje te vinden. (Een padje voor de derailleur).

Indien er dus iemand zoiets heeft liggen, gelieve mij te contacteren! ;)

De koers was nog niet gedaan, toen wij vertrokken waren. De jongens reden echter wel sterk door en ik denk dat ze binnen afzienbare tijd wel binnen zullen geweest zijn!

Bedankt aan de supporters die weer trouw op post waren! :D

Eveline