"Duveltje"

Een klein artikeltje om alle misverstanden en vreemde gedachten omtrent mijn alcohol verbruik uit de wereld te helpen...

Een verhaal dat begint ergens in mijn prille jeugd jaren... Ik ben een Dergent, die naam heb ik mee, en daar ben ik best wel trots op. Een familie van nuja, feestbeesten, levens genieters en dus ook drinkers (op de beschaafde manier).
Ik kreeg de alcohol er dus als het ware met de paplepel al bij.
Louter figuratief natuurlijk, en zeker niet helemaal waar!

Ik was nog jong toen ik na de wekelijkse zwemtrainingen van papa's pintje proefde.
Naar verluid wist ik snel wat goed was?
Toen ik 8 was, koos ik resoluut voor Duvel voor papa. Ik nipte eens, en dat was het...
En dat vond iedereen dan grappig. "Die klein drinkt Duvel!"
De weddenschappen voor "nen Duvel" bleven ook niet uit, en vonden hier hun oorsprong.
Papa: "Eveline, als ge al die 30 sporten (op zo'n sport raam) kunt doen krijgt ge nen Duvel" En Eveline stond rap aan de overkant.

Het wedden voor Duvel is gebleven. Een evolutie van "Eveline, als ge uitrijdt, krijgt ge er ene" naar "Eveline, als ge wint krijgt ge nen Duvel".
En ze bleef rijden. Vreemd, in de koers hield ik mij met zoiets niet bezig, maar als het er op aankwam, waren ze hun drank toch altijd kwijt.
Trainer Dré, begon mee met uitdagen. "Eveline, uitrijden bij de nieuwelingen is Duvel, top 20 is frietjes" en het werd Duvel met friet.
Op de koers spreken ze mij er over aan, "Ah den Duvel drinker". Waar halen ze't?

maar laten we er nu voor eens en altijd komaf mee maken. Ik wed wel voor die drank, maar heb er nog steeds geen gedronken.
Ik verzamel de flesjes, en ga tegen het einde van het seizoen voor een bak die allicht door papa geledigd zal worden.
Verder is het een ontzettend lekker drankje, maar ik ben er veel te snel zat van.
En ik prefereer om toch veilig met de auto te rijden, zonder gedronken te hebben...

Eveline