Cyclocross Luxemburg.

Opwarming

Zoals ik eerder al kwam te vertellen, zijn we gisteren naar Luxemburg geweest om deel te nemen aan een cross.
Bij ons vertrek om acht uur 's ochtends beloofden de aangevrozen ramen alvast koude temperaturen. -4 gaf de thermometer aan. Ik vond die koude temperaturen best prima, warm krijgen we het toch automatisch, ik heb minder last van astamtische problemen en ik vermoede dat een aangevrozen parcours wel zou zorgen voor een snelle omloop, waarom mijn slechte conditie niet zo benadrukt zou worden. Bij aankomst rond 10 uur in Céssange (en een uur later op het parcours) was de temperatuur echter al gestegen naar het nulpunt. De gevoelstemperatuur bleef echter bijster laag en voor de verkennings ronde prefereerde iedereen duidelijk hele warme kledij. Het parcours lag er hard bij en uit wat ik er van kon opmaken, naar mijn mening een mooie omloop. Op voorhand werd ik gewaarschuwd voor een "steile bergaf", waar Sarah in de eerste ronde reeds ten val kwam. Voorzichtigheid was dus wel geboden. Maar wie mij kent weet dat ik het niet te nauw neem met de veiligheidsvoorschriften. Ik nam de afdaling aanvankelijk toch redelijk behoedzaam maar bedacht dat dat ook sneller kon. Goed voor in de koers. Enkele uren en 1000de koude rillingen verder stonden we dan aan de start. 13 meisjes en nog wat nieuwelingen stonden te popelen om te vertrekken. Het startschot werd gegeven en ze vlogen er allemaal vandoor. In een van de eerste bochten in het veld was het nog steeds drummen voor een goede positie. In het gewoel kwamen een aantal renners ten val en kon ik beginnen om mijn eerste technische defect op te lossen. Mijn ketting was er af gelopen en in al mijn technische vaardigheid duurde het toch wel even om dat te herstellen. Vervolgens begon ik als bezetene te fietsen om terug ergens bij de mensen te kunnen komen. Naderhand bekeken uiteraard niet intelligent. Ik had gewoon m'n tempo moeten zoeken. Ik was dus even "over de rooie gegaan" en betaalde dat in de tweede ronde cash. Ik merkte ook snel dat mijn techniciteit die wel verreist is totaal ontbrak en moest dus na de lange trap wat zoeken om weer goed in het klikpedaal te geraken. Geen sinecure zo bleek, toen ik een halve ronde later eindelijk het trukje door had.

Duidelijk afzien!

In de derde ronde kwam ik er weer door. Hoewel het parcours door de dooi op een aantal plaatsen erg modderig werd ging het met mij steeds beter. Het dipje was gepasseerd en ik draaide terug de pedalen rond. Mijn longen waren verschroeid van de koude, maar het deerde me op dat moment niet. Ik moest en zou terug naar m'n voorgangsters rijden. Daar waar ik bijna de aansluiting kwam maken (in de berg af) maakte ik een slipper en schoof los onderuit. Ik maakte een toertje oriënteerde me en vertrok terug in de achtervolging. De modderspat in mijn oog had me belet de sporen te zien, en dus was ik op goed geluk gedraaid. Net iets te vroeg zo bleek dus. Op dat ogenblik dacht ik half koers te zijn. Temporiseren zat er niet in, ik moest en zou naar dat wiel rijden. Wanneer ik voor de tweede keer het achterwiel van mijn voorgangster kon likken, schoof ik nog eens onderuit op m'n andere zijde. *vloekt*... Ik nam nog eens de fiets ter hand sprong op en kwam voorbij de aankomst zone. "Waarom staan die hier allemaal?" " 't is al gedaan, ge moogt stoppen."
"nu al? 't is nog maar juist bezig!" Jammer maar helaas, de koers zat er al op.
Ik heb alvast ontzettend veel bijgeleerd en vond het super plezant!!
Van plaatsen of posities heb ik me niet veel aangetrokken. Het ging vandaag ten slotte alleen maar over veel plezier hebben en de cross leren kennen. Een harde wereld, waar ik nu alleen nog maar meer bewondering voor kan hebben! In ieder geval is het zeker voor herhaling vatbaar...



Eveline