Een vleugje optimisme- Strijen

Vandaag op het programma; Strijen. Een typische Nederlandse wind koers in het poldergebied van onze noorder buren. Een koers die garant staat voor wind en veel afzien. En dat was dit jaar écht niet anders.
Twee jaar geleden was het wel anders. Ik kan me maar al te goed herinneren hoe ik hier in mijn aller eerste elite koers naar een 11de plaats sprintte in een groot compact peloton. Herinneringen.

Coureurs gaan graag terug naar koersen waar ze goede herinneringen aan hebben. Ik ook. Ik moet toegeven dat ik uitkeek naar deze wedstrijd. Ondanks dat ik wist dat het er vandaag heel anders aan toe zou gaan dan twee jaar geleden was ik klaar voor deze waaier koers.

Zoals voorspeld was het ambiance van in't begin. En ik was erbij! Mee in de eerste waaier.. 't was wel van korte duur want ik ging serieus in't rood en toen er voor mij ook eentje moest passen was het snel gedaan met zingen... Een ronde moest ik op adem komen en reden er mij een paar groepjes voorbij... Om het op z'n  Hollands te zeggen: "Archi slecht waren m'n benen ineens!"

Plooien is voor doetjes, daar doen wij niet aan mee en ik beet terug. Van waaier naar waaier reed ik terug een stuk naar voor. en ik belande ergens in waaier drie.
Met 6 zaten ze in de kopgroep, 5 der achter en dan nog een groepje van 12.. Vervolgens kwam groep Eveline... Na 5 ronden zat er niemand meer achter ons. Nog 50 vrouwen zaten in koers te puffen en te zweten.


Het frisse was er wel af en zo in de wind koersen is best wel vermoeiend! Ik zat op het stuk met zijwind iets te ver naar achter en draaide niet mee in de waaier maar aan de rekker is het verdorie toch afzien miljaar.

Dus moest ik den uitslag gestaan hebben was ik de 50e....Geen uitslag of niet uitrijden zit me dwars. Ergens ben ik zwaar teleur gesteld in mezelf dat ik soms niet wat slimmer koers. Maar er was toch ook een groot deel van de koers dat ik als positief ervaren heb en waar ik ontzettend veel van geleerd heb. Elke koers is nog steeds een ervaring en ik word gelukkig ook alleen maar sterker. Ik voel dat de conditie betert en ik weet dat er positieve evolutie zit in mijn manier van koersen. Hoewel dat zich nog niet rechtstreeks vertaald in schitterende prestaties weet ik dat ik het eigenlijk wel kan...

Morgen direction Fayt-le-Franc! Voor een koers tegen de Franse grens op een golvend parcours.
Ik kijk er naar uit! Hopelijk met herstelde benen van dit harde labeur!

à demain!
Eveline