De afgelopen koersen verteerde ik moeiteloos en ik stond super gemotiveerd aan de start in Ieper voor onze Gent-Wevelgem. Het parcours zou mij op het lijf geschreven moeten zijn en ook over het weer viel niet te klagen. Ik was er klaar voor!
Vanaf de start lag het tempo in het peloton moordend hoog. De keren dat ik het riskeerde om te kijken naar mijn kilometric lag de snelheid telkens boven de 50 km/u... Ik had echter een goed gevoel en kon me goed in het peloton houden. Na een klein uur koers voelde ik me echter minder goed. Toen we voor de eerste keer richting Kemmelberg reden had ik precies geen kracht meer in de benen. Een onverklaarbaar leeg gevoel.
Op de Kemmelberg blokkeerde ik onmiddellijk. Ik wou wel, maar mijn benen wouden niet. Ik kreeg ze simpelweg niet rond. Niet verzuurd, ze wouden gewoon niet mee... Rotzakken, 't is een slechte timing om te beginnen protesteren.
Mijn koers zat er bijgevolg snel op. Dat ik deze morgen snotterend en hoestend opstond en momenteel met dikke ogen aan mijn bureau zit, zal er allicht wel iets mee te maken hebben. De onderkoelingsverschijnselen van vorige week beginnen blijkbaar wel hun tol te eisen. Voor het eerst dit jaar maar ik melding van ziekte. Ik hoop er snel vanaf te zijn.
Volgende week is er gelukkig toch geen koers voor ons, en de week daarna ook niet, en de week daarna ook niet en de week daarna ook niet. Ik heb dus wel een beetje tijd om te herstellen en weer op punt te komen...
Eveline,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten