Een nieuwtje dat voor velen al geen nieuwtje meer is maar dat toch nog steeds de moeite blijft om eens uit te doeken te doen. Ik geef u hiermee een kijk op de hoe en het waarom van mijn beslissing.
Einde seizoen 2010. Mijn jaarverslag is gepost, het schooljaar is goed en wel terug op gang getrokken, het restaurant weekend komt er aan. En ik maar denken dat de koersvrije maand minder druk ging zijn. Wat een misser. Ik wou dat ik mijn dagen 24u langer kon maken maar tot dusver gaat dat jammer genoeg nog niet.Naast het "van hier naar ginder geloop" is oktober ook de maand van transfers.
Gezien mijn prestaties van 2010 kreeg ik dit seizoen enkele mooie aanbiedingen voor volgend seizoen.
Toch kan ik niet ontkennen dat ik er van wakker lag. Hoewel ik met zekerheid een ploeg had voor de toekomst moest ik kiezen. Kiezen is altijd verliezen. Blijven of weggaan? Ik heb gedurende twee jaar super mooie momenten beleefd bij de Dijlspurters. Alle kansen gekregen, en kunnen trainen binnen een super fijne groep. Einde seizoen 2010 en ik begon me zo stilaan af te vragen wat ik in 2011 wilde gaan doen.
Kermis koersen rijden, rustig groeien in de elite categorie en alles op school zetten?
Ik maakte voor mezelf -reeds in het voorjaar- uit dat ik in 2011 grote koersen wilde rijden. Interclubs.
De verhalen die ik wel eens hoor over die ene grote koers, of die speciale interclub spraken tot de verbeelding. Maar ik kon nooit mee. De Dijlespurters hebben geen dames team om deel te nemen aan grote koersen. "Blijf maar kermis koersen rijden".
Maar naarmate het seizoen vorderde kreeg ik dus een aanbieding van een volwaardig dames team, waar ik zelf mijn koersen kan kiezen en de mogelijkheid krijg om grote koersen te rijden.Waar de meisjes een volwaardige begeleiding mee krijgen naar de koers. Het team is een nieuw team, Sengers ladies cycling team onder begeleiding van mensen met veel ervaring.
Twijfel twijfel. Na veel overleg met de mensen in mijn omgeving besliste ik dat het tijd was de Dijlespurters te verlaten en zo te proberen mijn fiets carrière een nieuwe dimensie te geven. Ik besef dat ik volgend jaar de mogelijkheden die ik nu krijg aangeboden niet meer zal krijgen. Een jaar langer blijven zou dus onherroepelijk een stempel drukken op mijn groei potentie. Met pijn in het hart neem ik afscheid van de geel-rode formatie en trek ik vol goede moed met een postieve motivatie naar m'n nieuwe team.
Bij deze wil ik de Dijlespurters toch bedanken voor het mooie dat ik er gekregen heb! Zonder hun hulp had ik allicht nooit gestaan waar ik nu sta. En daarom een welgemeende MERCI!
Gelukkig zijn ze nooit veraf, en blijft het hopelijk mogelijk samen nog te trainen. :)
Link Sengers ladies cycling team.
Eveline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten