7:00u, veel te vroeg liep de wekker deze ochtend af. Na een goeie 3uur slaap kwam ik moe uit m'n bed.
De rug had me een hele nacht parten gespeeld. Bij elke beweging een pijnscheut. Een blokkade ter hoogte van een van de eerste lende wervels speelt ondertussen al 7 dagen op. Tijdens de examens, alles behalve het goede moment. Nuja, het is nooit het goede moment zeker?
Om 8uur zat ik in de auto. Hoewel trainen niet de meest logische behandelings wijze tegen rugblessures is, trok ik toch richting Luykgestel (Nederland) waar we om 9:30u verwacht werden bij hoofdsponsor Sengers himself. De vriendelijke man stond ons op te wachten en bood ons een lekkere koffie aan. Net wat ik nodig had... (Om te zwijgen over die halve thermos die ik in de auto reeds naar binnen had gewerkt.)
9:30 vrijwel iedereen op post voor een stevige training. De regenjasjes werden voor de zekerheid snel in de net nieuw gespoten Sengers volgwagen gelegd... Het team zag er geweldig uit! The good news show kon beginnen. Sofie en Mark pakten uit met het mooiste nieuws, ze verwachten een kindje. oooh :)
Verder had sponsor Henk ook nog voor een verrassing gezorgd... Thomas Dekker zou ons vandaag op training vergezellen. Als hij in juli bij zijn comeback weer koersen wint, hij heeft met ons getraind he... ;)
En tot slot kregen we ook onze nieuwe joggings nog te zien. Foto's werden langs alle kanten genomen en geen enkel stukje Sengers staat niet op de foto. Maar dat is niet waar we voor kwamen uiteraard.
We kwamen trainen, trainen en nog eens trainen!
10:00 ongeveer stipt, vertrokken we voor 115 km. Met een gemiddelde van ruim boven de dertig tikten we 3:40u later weer af. Ondertussen hadden we stevig doorgefietst over mooie landelijke wegen. Redelijk put-loos! Ik was hoe dan ook toch content om terug te zijn. Over de conditie mag ik -gezien de weinige trainingen van de laatste weken- niet klagen maar aan de rug en positie op de fiets is nog wel wat sleutel werk. Ik vermoed toch dat ik deze nacht beter ga slapen.
Tot slot zorgde Henk nog voor een lekkere maaltijd. Zo konden we, eens we terug op krachten gekomen waren veilig, weer naar huis rijden. (Met de auto)
Eveline
(ps: nu zijn er écht wel héél veel foto's gemaakt, dus die zullen wel volgen, een dezer...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten