Ik heb een druk weekend achter de boeg, met twee zware koersen.
Hoewel het aanvankelijk niet op mijn programma stond, startte ik gisteren in Bredene (eigenlijk Knokke maar de aankomst lag wel zo'n 50 km verder). Ik kreeg een duidelijk missie mee, waar ik helaas niet toe kwam.
Na 30 km lag er in het parcours een venijnige kasseistrook van een dikke twee km. We waren goed gebriefd en wisten duidelijk wat er zou gaan gebeuren. Ik moest echter in de aanloop naar het beruchte ding al een ferme cartouche verspelen waardoor ik al snel plaffoneerde op de helle strook. Als 20ste was ik op gedraaid op het kleine stukje misserie en draaide zo'n 60 posities verder weer er af. Niets voor mij die "hel" toestanden.
Tussen de auto's kon ik terug komen tot het derde peloton dat ondertussen ontstaan was. De kassei strook had heel wat slachtoffers gemaakt en indien de wind niet in de rug had gezeten richting plaatselijke toer, had hier de koers zeker in een definitieve plooi gelegen. Er gebeuren een aantal samensmeltingen maar 3 omvangrijke pelotons bleven elkaar najagen. Ik besloot er dan maar snel een goede training van te maken want eens de kassei voorbij kwam ik er snel weer door. Ik had zeker geen slechte dag en draaide gewoon goed mee rond in ons groepje. Het maakte allemaal niet veel uit, sprinten voor een 60e plaats stelt toch niets voor. Na 90km werden we uit koers gehaald. We hadden op dat moment 2minuten achterstand op een veel omvangrijker tweede peloton. Wat er alleen maar op duidt dat het bij ons zeker ook niet stil viel.
Wie er gewonnen is, vind je op www.wielerbondvlaanderen.be en ik ging moe naar huis.
Rust kon ik wel gebruiken. Het waren 90 zware kilometers geweest en vandaag stond er al weer een koers op het programma. Veldhoven in Nederland in de buurt van onze sponsor AO Smidt. Ik voelde al voor het vertrek dat mijn benen zwaar aanvoelden van de dag voordien maar ach, dat rij je er toch zo uit?
Er stond 75 km geprogrammeerd. Bitter weinig voor een hoop elite dames. Die koers werd vervolgens nog eens ingekort omdat de doortocht van onze mannelijke elite collega's in het gedrang zou komen.
Er kunnen moeilijk twee omvangrijke peloton's passeren op een kleine baan door een centrum. 65 km reden we dus. In het begin had ik het moeilijk. Mijn ritme vond ik maar langzaam. Half koers leek ik op te fleuren maar na enkele krachtige aanvallen (van andere rensters) voelde ik dat mijn benen vandaag toch niet hun beste dag kenden. Toen ik ook nog twee ploegmaten tegen de grond zag gaan voelde ik mij zeker niet meer op mn gemak! Sofie vloog uit de bocht en kon door platte band haar koers niet meer verder zetten. Arys was er erger aan toe! Zij viel tegen de drang hekken en werd naar het ziekenhuis afgevoerd. Hopelijk valt de schade nogal mee en kan ze snel weer koersen! Spectaculair zag het er alvast wel uit!
Het plan was vervolgens dat ik me op de sprint zou concentreren. Claudia leidde me zo goed mogelijk naar voor maar op de rotondes voor de aankomst was het een en al chaos. Opschuiven was nog moeilijk en voor de hoofdprijzen sprinten zat er ook al niet meer in. Vos en consorten hadden al lang het hazenpad gekozen en waren naar verluid tegen 60km/u de laatste ronden door gesjeest. Gekken! We haalden uiteindelijk toch ook een koers gemiddelde van ruim boven de 40. Ik eindigde ergens in het peloton en moet het daar dit weekend maar mee doen.
Tevreden over mijn weekend? Bwa, ik zal stellen dat ik weer veel geleerd heb en hopelijk weer wat sterker geworden ben.
Volgende week zaterdag rijd ik ergens een kermiskoers in ik-ben-de-naam-tijdelijk-kwijt.
Maar ik weet het nog wel te zeggen. Als ik er aan denk.
Eveline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten