Drup, drup aan de start werd na enkele meters al drash, drash en in een mum van tijd was iedereen klets nat!
De wind teisterde het peloton en het duurde niet lang of het tempo stokte aan 25km per uur. Had de zon geschenen dan was het een gezondheid wandeling geweest.
Helaas was dat niet het geval en eens we richting schminkelberg (of iets wat er fonetisch op zou moeten lijken) reden ging het tempo toch omhoog. Ik zat in de eerste helft van het peloton waar het hoe dan ook wringen is. De slechte (en dat is nog proper uitgedrukt) staat van het wegdek liet het peloton van links naar rechts over de weg dwarrelen, de ruggen bewogen, dansten synchroon omhoog. Ik moest -omdat ik de glooiingen van de weg niet goed kende en omdat ik tussen wringers zat - meermaals in de remmen op het klimmetje waardoor mijn ritme elke keer weer gebroken was. Ik ga het niet als excuus gebruiken maar ik moest tegen het einde wel een gaatje laten. Ik dacht dat de koers al gereden was en wachtte zoals André mij had aangeraden op de eerst volgende rensters. Net achter de top kwam ik zo in een mooi groepje dat goed ronddraaide. Ik had het geluk dat in het peloton de beslissing ook al gevallen leek te zijn en het tempo er stokte. Na de tweede beklimming, die van de Monteberg, konden we net voor de 3de beklimming terug aan sluiten. Het peloton was al mooi uitgedund en er werd minder gewrongen. Ik zat echter al wel met serieus dikke poten en had al de moeite om mee te kunnen.
Ik kon mijn wagonnetje net niet aanhaken en kwam in een groepje met Lien en een 10 tal andere rensters.
Wij onder hielden het tempo goed maar konden niet meer bij het peloton komen. Helaas, want de wind waaide fel en in het peloton zou het ongetwijfeld gemakkelijker geweest zijn!
De 4de beklimming konden we dan op ons tempo doen en ik was in een groepje beland met meisjes die op mijn ritme omhoog reden. Verder was het parcours glooiend en werden we bijna van onze fietsen geblazen.
We haalden nog net het plaatselijke rondje waar we nog één ronde moesten afleggen. Het vet was al lang van de soep en na 90 km was ik tevreden dat we mochten afstappen! Compleet choco!
In de uitslag werd ik als 54 geklasseerd. Ik denk dat ik niet hoef te klagen op een parcours dat niet het mijne was. Bovenkomen in het peloton zou allicht een beter resultaat in zich gehad hebben. Ik heb lang in de wind gereden en zal daar ongetwijfeld ook wel sterker van geworden zijn. Ik neem het dus mee als een goede training en een stevige koers les.
Veel jongeren (van '92) stonden er overigens niet voor mij in de uitslag.
 |
| En dat hebben ze dan wel op foto... |
Donderdag koers ik in Pollinkhove. Het koers ritme zit er goed in moet ik zeggen.
Eveline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten