Geel, Kapelle en Bed

En passant toch nog wat koersen gereden ondertussen.
Een snel overzicht. De vrouwen werden de laatste weken niet te kort gedaan als het op hoeveelheid koersen aan kwam. Zo veel er de voorbije weken waren, zo weinig koersen zijn het nu.
Ik moest noodgedwongen vorige week starten bij de junioren in Duffel en vervolgens heb ik nog een koers gereden bij de mannen van de nevenbond.

Geel was het decor voor de koers van de vwv (Vlaamse wieler vereniging). Met ruim 80 man (en 1 vrouw dus)  stonden we aan het vertrek voor een ruime 60 km. Mooie wegen, mooi weer, behalve een lagere snelheid moest dat voor mij niets zijn. Ik moet zeggen dat ik er van stond te kijken hoe hard die gasten met de fiets rijden!
Als ze lang boven 50 per uur rijden krijg ik het toch serieus lastig! (Zeker wetende dat mijn maximale snelheid in de sprint vorig jaar maar een paar km per uur hoger lag!) Maar bon ik draai niet rond de pot, ik ging gewoon geen poten vooruit eigenlijk. Ik heb er geen verklaring voor, maar het draaide geen meter.
We waren snel thuis.

180° (Kapelle)

Afgelopen dinsdag reden de dames criterium in Kapelle. Drie bochten per rondje van twee km. Dat is dan goed voor zo'n 30 toeren! Ik had het vooral in het begin ontzettend lastig! De doffe warmte zat daar wel voor iets tussen ,dacht ik. Al is het naderhand eerder een opkomende ziekte die mij teisterde.
Ik kwam er dan een beetje door omdat de snelheid in het peloton minderde. Het ging richting sprint en het was echt gevaarlijk. De 180° bocht naar de aankomst leek wel gelegd om ongelukken te creëren.
Iedereen wil er als eerste door draaien maar praktisch gezien, stropt dat toch wel een beetje!
De winst ging naar één van de drie koplopers. Het peloton sprintte voor de vierde plaats.
Mijn goesting was al over toen ik van links naar rechts werd gekwakt in de sprint voorbereiding. Als ze dan nog eens in elkaar haakten en net een valpartij konden vermijden werd ik toch een stuk terug geslagen. Ik was in de uitslag nog wel 19e. Geen topprestatie maar ach, het kan niet alle weken goed zijn.
(En 't is eens iets anders dan 11de hé ;))

Finish geloof k. 

Ondertussen 4 dagen later en heb ik het gevoel toch wel goed ziek te zijn.
Het kan niet anders of dat zat dinsdag al in mijn lichaam. Woensdag was ik namelijk al serieus aan het hoesten en was een vallingsken al lang geen afwendbaar gegeven meer!

Liesbet Devocht, Julia verwulgen, Eveline Dergent

Dit weekend koers ik niet, mijn training van gisteren heeft mij op pijnlijke manier duidelijk gemaakt dat dat toch niet zou gaan. Je moet maar eens proberen 24 per uur te rijden aan hartslag 180 op een vlakke baan.
Het zegt genoeg over de gezondheid denk ik.

Départ

 Papa wordt bevordert tot fotograaf, wonderwel met vlag en wimpel geslaagd mij op foto vast te leggen in koers! Een hele prestatie!

Eveline