Met de afgang van vorig jaar nog in gedachte stond ik zaterdag aan de start in Snaaskerke. Vorig jaar had ik het na één ronde al gehad en was ik afgestapt. Een hele slechte dag concludeerde ik toen. Een dag die ik niet snel zou vergeten. Dagen zoals die ene dag blijven lang na zinderen en herinneren me er aan dat ik moet blijven trainen en blijven werken.
Een jaar later. Ik heb het de laatste dagen erg moeilijk gehad. De opdrachten voor school stapelen zich in snel tempo op. Mijn nachtrust verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik kan niet zeggen dat ik me al terug 100% voel na de keelontsteking van afgelopen week maar ik ben wel vastberaden om beter te doen als vorig jaar.
Het parcours geeft me rillingen. De herkenning van afgang... Ik voel me al niet goed voor de start.
Een gevoel dat me ook in de koers niet loslaat. Mijn benen zijn geblokkeerd. Vreemd.
Met mijn conditie ging het de laatste tijd echt wel de goede kant op en het gevoel verbeterde met de week.
Vandaag niet.
Ik vraag me af of het door de ervaring van vorig jaar komt of eerder door ziekte. Ik doe niet echt veel beter als vorig jaar. Ik voel me net zo vernederd. Ik hoop dat het de komende weken weer goed gaat. Net zoals vorig jaar. Ja, net zoals toen.
Donderdag 17 mei staat Gooik-Geraardsbergen-Gooik op mijn programma om daags nadien te starten in Begijnendijk. Ben curieus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten