Here and there

De wix-website is getest en complex bevonden.
Een simpel blog berichtje nam ver het dubbele van tijd in beslag dan een gewone blog post hier.
Ik heb mij dus bedacht en ga vanaf nu mijn story-telling terug hier verder zetten.
Het excuus "beih als ik mijn blog moet aanvullen ben ik weer een hele avond kwijt" zal dus niet meer van toepassing zijn. -Normaal gezien.

Zoals altijd heb ik de laatste weken gekoerst. Ik heb Vlaanderen doorkruist met mijn tweewieler. De resultaten waren degelijk.
Het écht goede gevoel is omwille van het slechte weer, de weinige trainingen en de nieuwe werksituatie even weg geweest. Maar zondag was het er terug! Maar laat ik nu niet op de feiten vooruit lopen. Ik begin mijn blogbericht graag daar waar ik geïndigd was.

Een van mijn laatste wix-posts ging over de koers in Moerzeke. De titel MoerzeikesNAT verklaarde het begin van een lange reeks klaag berichten. 't is te nat! 't is te koud! 't is precies nog maar april! Is dat nu zomer? Moeten we hier écht elke week in koersen? U bent hoogst waarschijnlijk nu al heel blij dat ik u die overvloed aan blogposts bespaard heb. Niet?

Toch hierbij een korte samenvatting van de natte Belgische koerszomer:

Criterium Ninove:
Het criterium in Ninove was de voorbode van wat komen zou. Hoewel het druppelde tijdens de start werkten we toch 90% van de koers droog af en was er eigenlijk geen rede tot klagen toen de zon er alsnog doorkwam. Ik zag af. Het draaien en keren was duidelijk iets dat ik al lang niet meer gedaan had. Ik hing aan de rekker maar kon mijn wagonnetje toch telkens weer aanhaken. Het karakter dat ik aan de dag legde heeft mij die dag zelf verbaasd. Het resultaat op zich was niet spectaculair. 17de als ik het mij goed kan herinneren. Het feit dat ik die dag een strijd uitvocht met mezelf zal me wel langer bijblijven. Bovendien was het een leuke ervaring om in de schaduw van Top-profs zoals Kittel en Nibali te kunnen koersen. De aandacht voor de koers was mooi om te zien.

Dubbel koersweekend Heusden en Wetteren.
Heusden was goed. Ik reed rond met frisse benen en reed 20x over de twee bruggen alsof ze plat waren.
De sprint en de aanloop daarnaartoe was zoals bekend in Heusden een zelfmoordoperatie. Eerlijk gezegd lig ik er dan niet van wakker of ik nu 20ste of 60ste wordt in zo'n situaties. Het zal nog wel net rond de 20e plaats gezeten hebben.
Zondag was een andere dag. Het weer sloeg om en stond andermaal op onweer. Hoewel op het nieuws overal gesproken werd van noodweer en overstromingen reden we toch dapper naar Wetteren. Want ja; de koers gaat altijd door! Ja de koers gaat ALTIJD door!
Regen was het! Van de eerste tot de laatste meter! Ik zag er eentje de kant in sukkelen omdat het onmogelijk was te zien waar de weg stopte en waar de graskant begon. Tot haar knien stond ze in het water.... Noodweer. Uiteindelijk hebben ze dan toch maar beslist om de koers een beetje in te korten. Voor mij geen probleem want mijn benen waren toch al niet al te best. Ik was nog aan het herstellen van de dag voordien. Ik besliste om met mijn laatste krachten een ploegmaat naar voren te brengen. Ik zou toch niets te zoeken hebben in de sprint met zo'n frut benen. Nuja, als het regent dan ligt mij dat toch net iets meer bedacht ik mij in de laatste ronde. Ik reed van de achterste plaats naar de 4de in het peloton met een ploegmaat in het wiel. We draaiden als 4de en 5de op op het laatste rechte stuk. Blijkbaar hadden er niet veel mensen nog echt de intentie om te sprinten. Dus ik werd 8ste met mijn slechte benen. (er waren er nog 4 voorop). Ik hoef dus niet over alles te klagen want de uitslag was goed! :)


Dubbel koers weekend Sint-Gillis-waas (De klinge) en Puyvelde.
Zaterdag stond ik aan de start in De Klinge. Het polderdorp staat gekend voor zijn windering karakter. Zet een aantal deftige profs aan het vertrek en er is gegarandeerd vuurwerk en zere benen.
Mijn gevoel was goed maar ik voelde dat mijn lichaam serieus moest werken.
Toen een groepje het hazenpad koos scheelde het niet veel of ik had mijn wagonnetje eindelijk eens kunnen aanhaken. In het stuk zijwind reden we met een kwartet richting de koplopers. Ik zat tegen de limiet en beet mezelf vast in het wiel van mijn voorgangster. 100m scheide ons van de kopgroep. Toen een van het kwartet besliste nog een versnelling bij te steken en het resterende gat in 1x toe te poefen ontploften mijn benen. Ze wouden niet mijn benen. Enfin ze wilden wel maar konden niet. Ik kon ze voelen, ik kon ze ruiken, maar ik kon er net niet naartoe! 10 meisjes weg en ik was kwaad, kwaad op mezelf. Verdekke. Heeft er iemand gezien hoeveelste ik was in de uitslag? Ik denk dat het nog wel net zal volstaan voor mijn abonnement bij de top 20 plaatsen.
Maarja, de dag nadien is het alweer koers. Een andere dag, een ander parcours, andere meisjes, ander weer. Dat Bart Kaëlle op de radio door wind en door water, door wind en door water, door water en wind zong vond ik toch behoorlijk ironisch. Alsof ze het nog grappig vinden ook.
Puvelde was andermaal nat. En meer heb ik er niet over te zeggen. Andermaal een moeilijke tweede dag in mijn koersweekend. Het herstel proces is toch niet helemaal wat het moet zijn. Ik werd 21e.

Voila tot hier de korte samenvattingen. Ik zal proberen om vanaf nu een beetje meer bij te blijven. :)
Eveline