zondag 17 mei 2015

Trop is teveel en teveel is trop

Ik word kuchend en snotterend wakker. Ik weet wat dat betekend. Merde!
Ik ben opgestaan met een beginnende valling/bronchitis. Ik weet uit ervaring ook dat dat geen goede basis is om te gaan koersen. Maar ziek afbellen op het laatste momentje dat vind ik nu persoonlijk toch ook wel "not-done"! Bovendien, zo erg is dat kuchje niet hoor.

yeah right, als ik dacht dat mijn benen gisteren niet hadden afgezien, dan was dat wel lichtelijk verkeerd gedacht. In ieder geval waren ze niet hersteld. Vanaf de eerste ronde  zag ik af zoals ik al lange tijd niet meer had afgezien. Ik reed diep in het rood en vond amper momenten om te herstellen. Als je dacht dat ze er rustig aan gingen beginnen was dat ook wel verkeerd gedacht! De vlam zat er al direct in!

De lotto cup in Houthalen-helchteren was dit jaar een veredelde kermiskoers. "Allemaal kleine teams en slechts 5 UCI ploegen", kregen we tijdens de briefing te horen. 120km koers, ja dat wel, maar verder is de koers mij op het lijf geschreven. Ik maak er doodzonde van dat ik vandaag niet met volle krachten kan strijden. Er zat ongetwijfeld wel iets moois in! Half koers besliste ik dat het niet uithaalde. Ik kreeg met de ronde meer pijn in mijn benen. Ik voelde mijn longen branden en dichtschroeien bij elke teug lucht die ik hapte. Als een vis op het droge spartelde ik in het peloton.

Soms is opgeven geen laffe daad maar een net een teken van sterkte. Ik heb voor mezelf beslist dat het niet uithaalde om mezelf verder te drijven dan nodig is. Ik kon vandaag alleen maar verliezen. De koers uitrijden zou zeker geen bijdrage leveren in de opbouw van mijn conditie. In tegendeel.

Ik ben afgestapt. Ik ben gaan douchen, ik ben in de auto gekropen en lag al bijna te slapen toen we de oprit van de autostrade opreden. Trop is teveel, en mijn lichaam heeft beslist dat het tijd is om te rusten. Ik doe het deze week alvast kalm aan en hoop volgende week toch terug op volle kracht aan de start in Malderen te staan.

Les van de week: is dat ik in al mijn moed, ijver en ambitie soms mezelf wel eens voorbij hol. Wie mij deze week nog nodig heeft of wil bereiken; ik ben er niet, ik lig in mijn bed!

Tot snel!
Eveline,



Geen opmerkingen: