Na een dubbel weekend waar ik vooral de tweede dag hard afzag was het op woensdag tijd om écht te koersen. Ik kende het parcours van Arendonk goed van de voorbije jaren en was zeer gemotiveerd om eindelijk weer eens een deftige uitslag te rijden.
Het tempo in de koers lag beduidend lager dan de voorbije koersen naar mijn gevoel. OF ik had gewoon eindelijk nog eens een goede dag. Aanvallen werden doorgaans snel geneutraliseerd. Het peloton leek op een massasprint af te stevenen. Een meisje reed bij het ingaan van de laatste ronde weg uit het peloton. De meisjes op de eerste rij keken naar elkaar en niemand movede. Het Nederlandse meisje bleef voorop en de groep sprintte voor de tweede plaats.
Ik zat redelijk goed geplaatst in een sprint die aan behoorlijk tempo werd aangetrokken. Het voordeel is dat er dan niet constant golven van achteruit komen... Ik stond iets te groot en blies mijn benen op het einde een beetje op. Echt door sprinten zat er niet meer in maar toch behaalde ik een mooie 9de plaats waar ik echt tevreden mee ben. Het gevoel begint te beteren maar die goede dagen worden evengoed afgewisseld met een hoop slechte. Nu is het zaak om een hierin een goede balans te vinden.
Eveline,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten