Zwevegem

Daags na mijn aantreden in Kontich heb ik dan toch maar aangezet in Zwevegem. De hitte van zaterdag was duidelijk nog niet verteerd en mijn benen hebben serieus afgezien.  Ik weigerde wel om mij zomaar gewonnen te geven. Ondanks dat ik het gevoel heb constant vol te moeten rijden bleef ik toch goed bij het peloton.-gelukkig maar-

De koers leek al snel in een definitieve plooi te liggen toen Vera Koedooder ten aanval trok. Uiteraard was dat buiten onze Belgische kampioene gerekend die de de eenzame vluchtster tot de orde riep. Slechts vijf rensters haalden de finish. De rest werd vroegtijdig uit koers genomen... (Niet dat ik er kwaad voor was)...
Frappant dat die profs toch telkens weer de prijzen komen 'pikken' van meisjes die met moeite hun inschrijvingsgeld kunnen winnen. Tevens ook weer een les in nederigheid toen we voor de zoveelste keer in enkele weken vernederd werden. Of ik er mee zit? Het kan me geen barst schelen. Of het leeft in het peloton? Ja, duidelijk wel. Het ongenoegen ligt er vingerdik op. Ik heb plots geen moeite meer om te begrijpen wat de Nederlandse meisjes week na week schijnen mee te maken...

Ze rijdt niet een beetje sneller, maar een beetje veel...
Enfin, blijven trainen zeker? Op termijn kan het ons en hopelijk ook de sport alleen maar ten goede komen.
En aan Karl Van Nieuwkerke wil ik graag even het volgende mededelen; Je vroeg voor een Belgische Marianne Vos, ik denk dat we er voor ons Belgische circuit wel een hebben. Ze doet haar trui alleszins alle eer aan.

Eveline, moe maar ergens wel een beetje tevreden na een zwaar en warm weekend!