Winterduatlon

16 februari 2014. Ik sta met zand in mijn schoenen klaar op het strand van de plage in Hofstade voor mijn aller eerste duatlon. De wind blaast fel op mijn snoet terwijl ik mij op de eerst rij nestel tussen de atleten. Links van mij staat een kerel van ruim 1m90, rechts van mij nog een van dat kaliber. Achter mij,... Ja nog is 't zelfde. Ik schat de concurrentie in en besef al snel dat ik mij precies in de elitecategorie heb ingeschreven. OEPS! Mijn kennersoog schat het gemiddelde vetpercentage tussen de 5-7%... Afgetrainde lieden dus.
Uiteraard heb ik ook al lang berekend dat ik minder kans heb om koud te lijden! Eh voila, mij voordeel!

Enkele seconden voor het vertrek. Ik druk mijn Polar horloge op start en zet me schrap voor het schot.
Niet te overhaast vertrek ik en wordt al snel voorbij gehold door meute losgelaten beesten. Ik zoek een tempo, waarvan ik uiteindelijk weet dat ik het niet zou kunnen volhouden. Na 16 minuten maak ik mijn eerste passage over het strand. Ik ben blij dat ik mijn loopschoenen kan inruilen voor mijn vertrouwde Shimano's. Ik had vooropgesteld dat ik vlot onder de 20 min zou moeten lopen, onder de 17 min ideaal. Een goed eerste deel dus met andere woorden naar mijn mogelijkheden.

Op mijn fiets voel ik mij onmiddellijk comfortabel. Ik begin aan mijn inhaal manoeuvre en haal fietser per fietser in. Mijn rondetijden zijn vlak en liggen constant rond de 25 min per ronde. Een vlakke fietsrace moet teken zijn van een goede indeling. Eh voila.

Wanneer ik mijn voorlaatste passage over het strand maak zucht ik eens diep. Die laatste 3km die ik in het vooruitzicht heb baren mij zorgen. Het is vandaag de eerste keer dat ik te maken zal krijgen met de overgang van fietsen naar lopen in een wedstrijd situatie. Het feit dat ik eigenlijk al stik dood zit, maakt het er niet gemakkelijker op.

Polar geeft een fietstijd van 1h16 en de moteur tikt aan 190 slagen per minuut wanneer ik de wisselzone binnen kruip. Na een conflict met mijn cross-schoenen die ik uiteindelijk op zeer onorthodoxe manier uitkrijg kan ik vertrekken voor mijn laatste 3.1 km. Een serieus verval had ik wel verwacht en ik wist dat ik onder de 20min moest blijven om mijn loopdoelstelling te halen.
Zwetend, hijgend, kuchend en smakkend naar adem kwam ik 18 min later over het zand gewaggeld. Ik hier er nog een degelijk tempo op na, maar was stik, stik, stik kapot!!

Voor de statistieken en de geïnteresseerden; ik behaalde een gemiddelde  hartslag van 193 slagen per min. Max 204. Mijn tijd voor wat het waard is; 1h53 en een paar seconden.
Ik vermoed 6de of 7de vrouw op iets in de 20.
En eerste vrouw in de leeftijdscategorie U23, waar overigens eigenlijk geen concurrentie was....
Maar dat ter zijde.

Ik ben tevreden. Het lopen heeft mij uiteindelijk, zoals te verwachten, genekt. Maar als niet triatleet/loper zijnde, mag ik niet klagen van mijn prestatie!Voor een intermezzo in mijn drukke winter, is het goed geweest!
Het volgende op de wedstrijd kalender is de Omloop het nieuwsblad op 1 maart! Zij die er gisteren niet waren, worden daar zeker verwacht!!

Eveline,