Het seizoen is bezig... Na een dubbel koersweekend trok ik met vertrouwen naar Waregem.
Ik heb er de afgelopen jaren al mooie resultaten neergezet en dus keek ik wel uit naar deze grote kermiskoers.
Er stond behoorlijk veel wind en het tempo zakte slechts zelden onder de 40 km per uur. Aangezien de koers maar 77 km telde werd er slag om slinger gedemarreerd. Het parcours leent zich in c toch niet echt voor een lange vlucht in een kleine groep. Op de lange banen houdt een peloton de vluchters altijd binnen schot. De ervaring leert mij dat het niet verstandig is om van in de eerste rondes mee te koersen op dit parcours. Bovendien had ik ook nog zware benen van het afgelopen koersweekend dus ik hield me noodgedwongen koest in het peloton.
Andermaal had ik dus een goeie 50 km nodig om m'n ritme te vinden. De laatste 2 rondes begon het ook weer te regenen dus voelde ik mezelf met de km weer beteren. Het toch reeds uitgedunde peloton ging compact de laatste ronde in.
Het was wringen en duwen. Ik wachtte lang genoeg om naar voor te schuiven en ging bij de eerste 10 naar de sprint. Ik kreeg een goed gevoel en wist dat er een mooie uitslag in zat. Top 10 lag binnen handbereik.
In de laatste bocht lag nieuwe asfalt en een mooi nieuw zebrapad. Op een regenachtige dag een echte spiegel. Voor mij schoven er enkele rensters onderuit op de witte lijnen. Uit reflex schoot ook ik naar mijn remmen met het zelfde gevolg. Schuif weg, boem patat.
Ik miste nog net de dranghekken en scharrelde met veel moeite recht. "Kan ik alles bewegen?" Ja, oke, geen breuken, waar is mijn fiets? Ja da gaat niet meer lukken met een in de soep gedraaide ketting. Aangezien ik daar toch een beetje verweesd naar een oplossing stond te zoeken nam de ambulance mij mee voor een kleine check-up...
Hierbij de spectaculaire finish.. Wie goed kijkt, ziet mij achterin ergens vliegen...
http://sporza.be/cm/sporza/videozone/sporten/v-wielrennen/DwarsDoorVlaanderen/1.2283177
Een half uur later zat ik op spoedgevallen in het ziekenhuis in Waregem. Er werd toch gevreesd voor een sleutelbeenbreuk of een schouderblad fractuur maar zoals ik dus al zei: geen breuken, dat wist ik gelukkig direct! Mijn schouder is wel geïmmobiliseerd. Geen breuken wil daarom niet zeggen dat het minder erg is. Mijn bewegingsvrijheid is zeer beperkt en ik heb pijn bij elke beweging die ik maak! Wat het juist is zal tijd en verder onderzoek moeten uitwijzen. Maar dat het niet juist zit, dat kan ik wel vertellen..
Ze doen het allemaal...
Voor zij die klaar staan met volgende repliek: Eveline, ga je het nu nooit niet leren om recht te blijven? Helaas tot dusver nog niet, maar het overkomt wel de allerbesten ; woensdag was ook Stijn Devolder onderweg naar het ziekenhuis in Waregem. Tom Boonen kwam enkele weken een
gelijkaardige blessure tegen en ook Fabian Cancellara is twijfelachtig voor de komende koersen na zijn val vandaag in de E3 prijs... Just saying...
Ik houd jullie op de hoogte wat de blessure betreft. Wanneer ik terug in actie zal komen is nog een
raadsel momenteel... In ieder geval, veel koersen zijn er toch niet in april...
Eveline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten