Nijlen

Antwerpen- MAS. place to be voor de start van de lotto cycling cub manche in Nijlen. Een relatief klein peloton stond aan de start in een zon-overgoten stadscentrum van A'pen. Starten in een grootstad voor zoveel volk, dat zijn we ook niet gewoon. Het beloofde een mooie vlakke rit te worden.

De aanvangsfase telde 7 geneutraliseerde kilometers. "Voor de veiligheid van de rensters" zo klonk het. " Ja, we zouden niet willen dat er al valpartijen komen op de kasseien in het centrum of op de brug met tramsporen. Eens we daar over zijn laten we ze los!".

Wat mij betreft hadden ze in dat geval beter heel de koers geneutraliseerd maar bon, daarover later meer.

In sneltrein tempo stormde het peloton richting Nijlen. We kwamen al snel aan op het plaatselijke circuit waar we bij het overschrijden van de finishlijn nog 6 ronden dienden af te werken.
Na een ronde was het bingo. Omwille van het warme weer was het wringen en duwen om toch maar goed gepositioneerd door de bevoorrading te komen. Grote stress zorgde voor een eerste valpartij. Ondanks dat ik er aanvankelijk zonder kleerscheuren vanaf kwam vloog er toch nog iemand tegen mij waardoor ik tegen snelheid 0 alsnog het asfalt raakte. Op de een of andere manier was ook mijn achterwiel uit mijn kader gekomen. Enfin, ik heb daar dan zelf nog 2 minuten mekaniek staan spelen alvorens ik terug kon vertrekken. (Ik weet het; vrouwen en mekaniek)... Koers gedaan dacht ik zo. De volgwagen nam mij echter mee op sleeptouw en langzaam maar zeker kwam ik terug dichter bij het peloton. Het koste mij bloed, zweet en tranen. Telkens als ik naderde tot op 50m begonnen ze in het peloton weer te koersen waardoor ik toch weer wat terrein moest prijs geven. Enfin, uiteindelijk na lang zwoegen sloot ik na een 20km toch terug aan bij het pak. Puf puf. Content dat ik was.

Nog geen halve ronde verder was het opnieuw van dat. Deze keer was een verloren gevlogen drinkbus voorspeller van alle onheil. Opnieuw een hoop meisjes tegen de grond. Aangezien ik daar nog vanachter aan het uitpuffen was van mijn inspanning, was het opnieuw alle hens aan dek om de ravage te vermijden. Gelijkaardig aan de eerste val waren ook weer achter mij kiekens die niet aan't opletten waren en die mij dus omver knikkerden. Ik heb dan rustig mijn losgekomen schoen weer vast gedraaid en nog maar eens vertrokken. Het peloton dat in drie stukken gebroken was wachtte niet. Uiteraard zat ik daar in peloton drie te vechten en aan te klampen. Een ronde verder kwam alles weer samen. 1 groot, compact peloton passeerde aan de finish - nog 3 ronden te rijden.

Met toch al een kleine 100km en enkele zware inspanningen in de benen had ik mijn beste krachten al wel gehad. Ik probeerde me voorin in het peloton te handhaven om verdere ongelukken te vermijden. Echter ook daar was het slag om slinger koekenbak.
De derde keer dat ik tegen het asfalt smakte was er voor mij toch teveel aan. Ook deze keer duurde het een hele tijd voor ik uiteindelijk weer recht gekrasseld was. Mijn fiets had er ook genoeg van. Ketting in de soep, remmen omzeep een scheve shifter... Mijn remblokjes zal ik ook mogen vervangen na die verschillende noodstops van vandaag!

Ik had het wel gezien. Het lot blijven uitdagen leek me niet langer nodig en eigenlijk ook niet meer mogelijk. Het peloton zou ik toch niet meer terug zien na daar zolang te hebben stilgestaan.
Jammer eigenlijk als je bekijkt welke mooie inspanningen ik uiteindelijk toch kon leveren tijdens de wedstrijd. Zonder valpartijen ging er ongetwijfeld wel een mooie uitslag ingezeten hebben.

Bij deze heb ik mijn jaargemiddelde van 3 valpartijen weeral bereikt en is het weer goed geweest voor van de jaar! :)

Volgende week (zaterdag 20/6) koers ik in Erembodegem. Start om 15h20.

Tot dan!
Eveline